I rrethuar me bjeshkë në të gjitha anët, me një peizazh gjelbërues, fshati Sllatinë i cili gjendet 20 kilometra larg qytetit të Podujevës, ka mbetur me më pak se 10 banorë. Largësia nga shkolla dhe gjendja jo e mirë e rrugës ka bërë që në këtë fshat të mbesin vetëm themelet e shtëpive të braktisura nga banorët. Toka në të cilën dikur kultivoheshin kultura të ndryshme bujqësore, në ditët e sotme nuk ka aspak përkujdesje dhe është mbushur me thera e male.
Përkundër rrethanave të krijuara atje, mendja nuk i është ndryshuar 87 vjeçarit, Mustafë Latifit, nga ky fshat, i cili për KosovaPress thotë se në Sllatinë ka lindur dhe aty do të vdes.
Ai sot gëzon një shëndet të mirë, dhe pavarësisht moshës, thotë se dëgjon dhe sheh shumë mirë.
“Shtëpia jonë u kanë 54 rob, jonë hekë krejt, veç unë kam mbet. Unë e kam dashtë vendin, kurrë nuk kom pas qejf me u hekë, kurrë hiq, se vend i shëndosh u kanë. Sot me dëgjua, dëgjoj, dhe me pa, shoh, asnjë i ri nuk tutna që sheh më mirë. Me gjah jam merr 80 vjet, me gjah nuk ka vend që nuk jam njohur se gjahun e kom deshtë fort”, thotë Latifi.
Përndryshe, ky fshat në të kaluarën kishte 32 shtëpi të banueshme, por sot aty gjenden vetëm dy shtëpi. Pavarësisht numrit të vogël të banorëve që gjenden në këtë fshat, shkolla asnjëherë nuk është mbyll.Këtë e thotë edhe kryeplaku i këtij fshati, i cili tregon se kjo shkollë sot hap dyert e saj për vetëm gjashtë nxënës, të cilët vijojnë mësimin e rregullt.
“Me llogarit në Sllatinë nuk janë krejt 10 banorë, jonë hekë krejt, e kanë lëshuar. 32 shtëpi jonë kanë. Deri në Reçicë më lart tek shkolla e deri në Tvorizhdë, 32 shtëpi u kanë Sllatina, krejt jonë hekë. Shkolla larg, e kështu i kanë lëshua shtëpitë. Se shkollat jonë ndërtuar këtu, shkolla ka pas gjithë, po tani e lëshuan populli. Mbet larg këtu, tani u hekën krejt…Për shkollë jonë hekë se shkolla larg mas pari. Udhë s’ka pas. Kjo udhë mas pari u fol që 30 vjet me u ndreq, tek vjet ja kanë nis, këtu e kanë lëshuar vendin për rrugë më së shumti. Udhë jo, shkollë jo, fëmija larg, në Pollatë u kanë 1 shkolla. Shkolla punonë edhe sot, po te na i ka gjashtë nxënës. Reja jem është mësuese, gjashtë nxënës i ka, nuk ka të tjerë. E kanë lëshuar shumë këtë vend. Reçica u kanë me 27 shtëpi, asnjë nuk është sot”, rrëfen Latifi.
Ai me mall flet për të kaluarën e këtij fshati, e cila ishte plot gjallëri. Gjatë tërë kohës tregonte insistimin e tij për qëndrim në këtë tokë, për të cilën thotë se ka qenë e shëndoshë.
Për dallim prej të kaluarës, kur njerëzit kanë qenë punëtorë dhe kanë kultivuar tokën, Latifi thotë se një gjë e tillë nuk ndodh sot, sepse të rinjtë i duan vetëm gjërat e gatshme. Ai tregon se toka ka qenë e frytshme dhe në të janë kultivuar kultura si kallamboq, tërshërë dhe grurë. Ndërsa sot Latifi thotë se toka ka mbetur e thatë, për shkak të moskujdesit ndaj saj.
Sllatina sipas tij ka mbetur një fshat i heshtur, në të cilin sa herë shëtitësh sheh vetëm bjeshkë të braktisura pa jetë njerëzish.
Latifi rrëfen edhe për dëmet që i ka shkaktuar lufta e fundit në Kosovë. Ai thotë se Sllatina është i vetmi fshat në Kosovë, i cili ka pasur shtatë kulla të ndërtuara, të cilave tash u kanë mbetur vetëm themelet.
Policia kufitare e Kosovës kalon shpesh nëpër këtë fshat. Latifi thotë se i kënaqet zemra kur i sheh dhe gjithherë i përshëndet. Sipas tij, liria është e shenjtë, prandaj duhet ta vlerësojnë atë.
Në fund, nga kufiri i fshatit, Latifi na përshkruan vijën kufitare me Serbinë në këtë pjesë, afërsia me të cilin në disa pjesë është vetëm 100 metra.
Latifi në fund thotë, se me orë të tëra qëndron në ballkon të shtëpisë së tij për të parë bukurinë e këtij fshati, por Latifi thotë se i vjen keq që sot këto toka kanë mbetur të braktisura./
